در این نشست که  با حضور اساتید برجسته برگزار شد، مکانیسم‌های ایمونولوژیک مؤثر در بروز عوارض عصبی مورد بررسی قرار گرفت. بر اساس یافته‌ها، عفونت کووید-۱۹ می‌تواند با ایجاد یک واکنش خودایمنی، باعث حمله سیستم ایمنی به بافت‌های سیستم عصبی مرکزی شود. همچنین، التهاب سیستمیک و عبور سیتوکین‌ها از سد خونی-مغزی منجر به فعال‌سازی میکروگلیا و بروز علائمی مانند مه مغزی، افسردگی، اضطراب و اختلالات شناختی می‌شود.

در بخشی از وبینار، نتایج دو کارآزمایی بالینی ارائه شد که نشان می‌دهد داروهای سلکوکسیب و فاموتیدین به طور معناداری در بهبود علائم افسردگی و اختلالات شناختی ناشی از کووید طولانی مؤثر بوده‌اند.

همچنین تاکید شد که همه‌گیری کووید-۱۹ منجر به افزایش بار جهانی اختلالات روان‌پزشکی از جمله افسردگی، اضطراب و PTSD شده و گروه‌های خاصی مانند زنان و جوانان بیشتر تحت تاثیر قرار گرفته‌اند. شرکت‌کنندگان بر لزوم تدوین برنامه‌های حمایتی جامع برای بهبودیافتگان کووید و توجه به مدیریت اختلالات روان‌پزشکی به عنوان یک راهبرد کلیدی برای مقابله با همه‌گیری‌های آینده تاکید کردند.