طرح های پژوهشی از سال 1400 تاکنون

• بررسی تاثیر روزه داری بر سطح سرمی سایتوکاینهای TNF-a ، IL-17 و IL-23 در بیماران اسپوندیلیت انکیلوزان

۱۴۰۴-۱۴۰۵

مجری طرح: آقای دکتر محمد‌حسین نیک نام

چکیده: در سال‌های اخیر، مداخلات تغذیه‌ای مانند روزه‌داری و کاهش کالری دریافتی به عنوان راهکارهای بالقوه برای بهبود علائم بیماری‌های خودایمنی با محوریت التهاب مزمن مطرح شده‌اند. اگرچه مطالعات اولیه از جمله پژوهش‌های مرکز تحقیقات ایمونولوژی مولکولی، کاهش فاکتورهای التهابی مانند اینترلوکین-۱۷ را following روزه‌داری در افراد سالم نشان داده‌اند، مکانیسم‌های دقیق این آثار و کارایی آن در جمعیت بیماران به طور کامل شناخته نشده است. بر این اساس، مطالعه حاضر با تمرکز بر بیماری اسپوندیلیت انکیلوزان (AS) که سه سیتوکاین TNF، IL-17 و IL-23 نقش کلیدی در ایمونوپاتوژنز آن دارند، سطح سرمی این فاکتورهای التهابی را در بیماران قبل و پس از دوره روزه‌داری و در مقایسه با گروه کنترل اندازه‌گیری می‌کند. هدف نهایی، بررسی این فرضیه است که در صورت مشاهده کاهش معنی‌دار در سطوح این سیتوکاین‌های کلیدی following روزه‌داری، می‌توان از الگوهای کاهش مستمر کالری و روزه‌داری به عنوان یک راهکار مکمل برای بهبود علائم و کند کردن سیر پیشرفت بیماری AS بهره برد.

(در حال اجرا)

 

•  بررسی تغییرات نسبت سلولهای T helper17/T regulatoryدر گردش خون مردان بدنبال 4هفته روزه داری

۱۴۰۴-۱۴۰۵

مجری طرح: آقای دکتر محمد‌حسین نیک نام

چکیده: پیری ایمنی و بیماری‌های خودایمنی با التهاب مزمن و اختلال در پاسخ ایمنی همراه هستند و شواهدی نشان می‌دهند که مداخلات تغذیه‌ای مانند روزه‌داری می‌توانند در تعدیل این شرایط مؤثر واقع شوند. مطالعات قبلی مرکز تحقیقات ایمونولوژی مولکولی، کاهش فاکتورهای التهابی مانند اینترلوکین-۱۷ را در عین حفظ ایمنی مخاطی و تغییر در جمعیت لنفوسیت‌های T پس از روزه‌داری نشان داده‌اند. با این حال، مکانیسم‌های دقیق این تأثیرات به‌طور کامل شناخته نشده است. لذا این مطالعه با هدف بررسی دقیق‌تر آثار ضدالتهابی روزه‌داری، به ارزیابی تغییرات در دو جمعیت کلیدی لنفوسیت‌های T یعنی سلول‌های T یاریگر ۱۷ (Th17) و سلول‌های T تنظیمی (Treg) و نیز محاسبه نسبت Th17/Treg که شاخص مهمی از تعادل ایمنی است، در ۴۰ مرد جوان سالم قبل و پس از چهار هفته روزه‌داری رمضان می‌پردازد. این بررسی از طریق نمونه‌گیری خون و آنالیز فلوسایتومتری انجام خواهد شد تا نقش روزه‌داری در تعدیل التهاب و تعادل ایمنی به طور مستقیم در انسان مورد ارزیابی قرار گیرد.

(در حال اجرا)

• بررسی تغییرات درصد سلولهای Tبکر، فعال و خاطره ای در گردش خون مردان بدنبال 4هفته روزه داری 
  

۱۴۰۰-۱۴۰۴

مجری طرح: آقای دکتر محمد‌حسین نیک نام

چکیده: با توجه به درک ارتباط معنادار بین تغذیه و عملکرد سیستم ایمنی، از تغییرات غذایی مانند روزه‌داری برای تأثیرگذاری بر ایمنی استفاده شده است؛ به‌طور مثال، روزه‌داری طولانی‌مدت در کاهش علائم بیماران روماتولوژیک مقاوم به درمان نتایج مثبتی داشته است. همچنین، انواع مدل‌های کاهش مصرف مواد غذایی مانند روزه‌داری می‌توانند از «پیری ایمنی» (immunosenescence) جلوگیری کرده و آن را به تأخیر بیندازند. یکی از مکانیسم‌های پیشنهادی، بازچرخش لنفوسیت‌های T به مغز استخوان و کاهش تولید لنفوسیت‌های جدید برای جلوگیری از فرسودگی سلولی است. اگرچه این یافته‌ها عمدتاً در مدل‌های حیوانی مشاهده شده و شواهد مستقیم انسانی اندکی وجود دارد، این مطالعه با طراحی یک طرح کوهورت روی ۴۰ مرد جوان سالم، بررسی تغییرات در جمعیت لنفوسیت‌های T (بکر، اجرایی و خاطره‌ای) قبل و پس از چهار هفته روزه‌داری رمضان با استفاده از فلوسایتومتری است. در صورت اثبات این نظریه در انسان، کاهش مصرف مواد غذایی و روزه‌داری می‌تواند به عنوان روشی برای پیشگیری از پیری ایمنی پیشنهاد شود.

 

• ارزیابی سطح سرمی و ترشحی ، IgAو میزان سرمی IL-17و IL-22قبل از ماه مبارک رمضان و مقایسه آن با مقادیر هفته آخر ماه رمضان در افراد سالم

۱۳۹۷-۱۴۰۰

مجری طرح: آقای دکتر محمد‌حسین نیک نام

چکیده:  عوامل تغذیه‌ای ممکن است بر تعداد و عملکرد سلول‌های ایمنی، به عنوان مثال تولید سیتوکین‌ها و ایمونوگلوبولین‌ها تأثیر بگذارند. روزه‌داری رمضان، پرهیز متناوب از خوردن و آشامیدن به مدت تقریباً چهار هفته است. هدف: مطالعه حاضر با هدف بررسی تأثیر روزه‌داری متناوب بر سطح IgA سرم، IgA بزاقی (sIgA)، اینترلوکین (IL)-17 و IL-22 انجام شد. روش‌ها: 40 مرد سالم 29-19 ساله قبل و در طول هفته چهارم روزه‌داری رمضان از نظر سطح IgA با روش نفلومتری و همچنین مقادیر IgA بزاقی (sIgA)، IL-17 و IL-22 با استفاده از آزمایش الایزا (ELISA) مورد ارزیابی قرار گرفتند. یافته‌ها: سطح IgA سرم در پایان روزه‌داری رمضان به طور قابل توجهی کاهش یافت (70 ± 196 در مقابل 87 ± 225.8 میلی‌گرم در دسی‌لیتر) (0.001>p-value). با این حال، مقادیر sIgA بین قبل و آخر هفته رمضان تفاوتی نداشت. IL-17 سرم به طور قابل توجهی کاهش یافت (1.33 ± 2.17 در مقابل 1.51 ± 2.93 پیکوگرم در میلی‌لیتر) (0.006 = p-value) در حالی که سطح IL-22 تقریباً بدون تغییر باقی ماند. نتیجه‌گیری: چهار هفته روزه‌داری متناوب در طول رمضان، سطح سرمی IgA و IL-17 را کاهش داد اما بر تولید sIgA و IL-22 تأثیری نداشت. این یافته‌ها حاکی از تأثیر محدود روزه‌داری متناوب بر ایمنی مخاطی است.

لینک دسترسی به مقاله