اگوست ۲۰۲۳ (۱۸ مرداد ۱۴۰۲)

نویسندگان: سارا اسدی - هانیه مجتهدی - محمدحسین نیک نام

مهارکننده‌های ژانوس کیناز (JAK) گروه جدیدی از داروهای سرکوب‌کننده ایمنی هستند که برای درمان برخی اختلالات روماتیسمی و آلرژیک تأیید شده‌اند؛ با این حال، کارایی آن‌ها در تنظیم پاسخ‌های آلوایمنی پس از پیوند عضو جامد هنوز به طور کامل روشن نشده است. در این بررسی حاضر، نتایج مطالعات in vitro، in vivo، تجربی و کارآزمایی‌های بالینی در مورد کارایی و ایمنی مهارکننده‌های JAK در بهبود بقای آلوگرافت در پیوندهای عضو جامد، از جمله پیوند کلیه، قلب، ریه و کبد، خلاصه شده است. علاوه بر این، گزارش‌هایی در مورد تجویز مهارکننده‌های JAK به بیماران مقاوم به استروئید مبتلا به بیماری گرافت در برابر میزبان (GvHD) پس از پیوند عضو جامد بررسی شده است. یافته‌های کلی نشان‌دهنده نقش مفید مهارکننده‌های JAK در پیوند عضو است: برای مثال، آن‌ها بهبود عملکرد آلوگرافت، کاهش نرخ و امتیاز رد حاد، کاهش بیان سایتوکاین‌های پروالتهابی و مولکول‌های چسبندگی، و کاهش استرس اکسیداتیو را نشان داده‌اند. با این حال، عوارض جانبی این داروها، به ویژه سرکوب مغز استخوان و عفونت، همچنان یک مانع باقی مانده است.

کلید واژه ها: مهارکننده‌های جانوس کیناز؛ پیوند قلب؛ عوامل سرکوب‌کننده سیستم ایمنی؛ پیوند کلیه؛ پیوند کبد؛ پیوند ریه.

لینک دسترسی به مقاله