نوامبر ۲۰۲۵ (۲۲ خرداد ۱۴۰۰)

 نویسندگان: سارا اسدی اصل - یوسف فتاحی - بنفشه مشارموحد - بهاره محبی - محمد حسین نیکنام

چکیده: باریسیتینیب یک مهارکننده JAK1/2 است که ابتدا برای درمان آرتریت روماتوئید (RA) متوسط ​​تا شدید تأیید شد، اما بعداً اثربخشی قابل توجهی در کنترل پاسخ‌های التهابی بیش از حد که در طیف وسیعی از بیماری‌ها رخ می‌دهد، نشان داد. شواهد رو به رشدی از کارآزمایی‌های بالینی و گزارش‌های موردی به دست آمده است که نشان دهنده بهبود بالینی و پاراکلینیکی در بیماران پس از تجویز باریسیتینیب از جمله آرتریت روماتوئید، لوپوس اریتماتوز سیستمیک، پسوریازیس، درماتیت آتوپیک، آلوپسی آره‌آتا، بیماری‌های خودالتهابی با واسطه اینترفرون، بیماری پیوند علیه میزبان، بیماری کلیوی دیابتی و اخیراً بیماری کروناویروس-۱۹ است. با این حال، علیرغم نتایج کلی دلگرم‌کننده، عوارض جانبی زیادی در بیماران تحت درمان با باریسیتینیب مشاهده شده است، از عفونت‌های ساده گرفته تا افزایش خطر بدخیمی‌ها، به ویژه در استفاده طولانی مدت. اثربخشی قابل توجه باریسیتینیب، در مقابل عوارض جانبی احتمالی، قبل از قرار دادن آن به عنوان بخشی از پروتکل‌های درمانی استاندارد، تحقیقات بیشتر را ضروری می‌سازد. در اینجا، مروری بر مطالعاتی که از باریسیتینیب برای درمان اختلالات التهابی مختلف استفاده کرده‌اند، ارائه داده‌ایم و مزایا و معایب تجویز آن را خلاصه کرده‌ایم.

کلمات کلیدی: کووید-۱۹؛ مهارکننده‌های جانوس کیناز؛ درماتیت آتوپیک؛ باریسیتینیب؛ پسوریازیس؛ آرتریت روماتوئید.

لینک دسترسی به مقاله