اگوست ۲۰۲۳ (۱۸ مرداد ۱۴۰۲)

نویسندگان: مهدی تقدسی - الهام صفرزاده - علی عسگرزاده - سید عسکر روغنی - افسانه شمسی - کوروش جلیلی - شیرین عصار - پرویز صوفی وند - مهران پورناظری - پریسا فیض اللهی - محمد واعظم اعظم - سیاوش وزیری - حسین شهریاری - اسدالله محمدی

چکیده: مهارکننده‌های ژانوس کیناز (JAK) گروه جدیدی از داروهای سرکوب‌کننده ایمنی هستند که برای درمان برخی اختلالات روماتیسمی و آلرژیک تأیید شده‌اند؛ با این حال، کارایی آن‌ها در تنظیم پاسخ‌های آلوایمنی پس از پیوند عضو جامد هنوز به طور کامل روشن نشده است. در این بررسی حاضر، نتایج مطالعات in vitro، in vivo، تجربی و کارآزمایی‌های بالینی در مورد کارایی و ایمنی مهارکننده‌های JAK در بهبود بقای آلوگرافت در پیوندهای عضو جامد، از جمله پیوند کلیه، قلب، ریه و کبد، خلاصه شده است. علاوه بر این، گزارش‌هایی در مورد تجویز مهارکننده‌های JAK به بیماران مقاوم به استروئید مبتلا به بیماری گرافت در برابر میزبان (GvHD) پس از پیوند عضو جامد بررسی شده است. یافته‌های کلی نشان‌دهنده نقش مفید مهارکننده‌های JAK در پیوند عضو است: برای مثال، آن‌ها بهبود عملکرد آلوگرافت، کاهش نرخ و امتیاز رد حاد، کاهش بیان سایتوکاین‌های پروالتهابی و مولکول‌های چسبندگی، و کاهش استرس اکسیداتیو را نشان داده‌اند. با این حال، عوارض جانبی این داروها، به ویژه سرکوب مغز استخوان و عفونت، همچنان یک مانع باقی مانده است.

کلیدواژه ها: کووید-۱۹؛ سارس-کوو-۲؛ اتوآنتی‌بادی (AAB)؛ خودایمنی.

لینک دسترسی به مقاله